Zonder risico's door etappe 1
Geen headsets, dus lastig communiceren. Veel moeten steken in de krappe bochten, dus wat tijd verloren. Een haperend bandenaflaatsysteem en een niet werkende motorrem, dus van het gas af. Een heleboel kleine probleempjes zaten Martin van den Brink en Pascal de Baar dwars in de eerste etappe van de Dakar 2014.
De resultaten van de twee Mammoet-trucks zijn door al die kleinigheidjes een beetje vertekend. Van den Brink finishte op de 13de plaats, De Baar werd 21ste. “Maar zo’n eerste dag is altijd lastig”, vond De Baar. “Je moet weer even in het ritme komen en er komen allerlei dingetjes aan de oppervlakte, omdat we nu eenmaal niet heel veel hebben kunnen testen. Het zij zo. Daar komen we wel weer overheen. Het had allemaal veel erger gekund.”
Dat dacht Van den Brink ook. Hij deed bewust een beetje kalm aan, gewaarschuwd door minimaal een stuk of vijf andere vrachtwagens die met kapotte banden langs de kant stonden. “Het was een korte, maar heftige proef. Je kon hier vandaag alleen maar verliezen en daar had ik geen trek in. Het waren van die WRC-achtige paden”, vertelde Van den Brink. “Daar zijn onze trucks niet geschikt voor. Die snelle stukken zijn geen probleem, als het maar breed genoeg is. En dat was het niet. Al die korte bochtjes maakten het er ook niet leuker op. Wuf van Ginkel en Jos Smink hebben op de nieuwe Ginafs vierwielbesturing. Daar hadden ze hier enorm veel voordeel van. Dat is ook wel te zien aan het resultaat. Ik moest voortdurend steken om die bochten door te komen. Daar was ik op den duur wel zat van.” Van den Brink moest bovendien op zicht rijden, want communicatie met zijn navigator Peter Willemsen was alleen door gebaren mogelijk. “We hadden geen headsets. Dan is het best lastig.”
Pascal de Baar besloot al snel om voorzichtig te rijden. Hij merkte al snel dat zijn bandenaflaatsysteem niet goed functioneerde en dat ook de motorrem het niet deed. “Ik ben van het gas af gegaan. Waarom zou ik risico's nemen? De temperatuur in de banden werd veel te hoog. Ik had geen zin om banden te moeten wisselen. Daar heb ik een hekel aan. En rustig rijdend kom je er ook, toch? We hebben genoten van de mooie uitzichten. Het is geen proef voor ons, maar wel een mooie route. Ik heb deze etappe al drie keer eerder gereden. Overal kom je bekende punten tegen: hier heb ik een lekke band gehad, daar hebben we stil gestaan. Om mee te beginnen en weer in het ritme te komen, was het een beste dag. De kop is eraf, het gevoel komt terug: wij gaan nog wel wat laten zien.”
